ခရီးသည်တင် လေယာဉ်တစီးသည် အတ္တလန်တိတ် သမုဒ္ဒရာကို ပုံမှန်နှုန်းဖြင့် ဖြတ်ကျော်ပျံသန်းနေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် နောက်ဆုံးပေါ် တိုက်လေယာဉ်တစင်းသည် ရုတ်တရက်ပေါ်လာပြီး အမြင့် ပေ 30,000 တွင် 800 km/h ဖြင့် ဘေးတွင် ရုတ်တရက် ပျံသန်းလာပါသည်။

တိုက်လေယာဉ်မှူးသည် အရှိန်လျှော့ပြီး ပျံသန်းကာ ခရီးသည်တင်လေယာဉ်မှူးအား ရေဒီယိုမှတဆင့် လှမ်းကလိလိုက်သည်။ "ဟေ့ လေယဉ်မှူးကြီး၊ မင်းပျံနေတာ အရမ်းပျင်းစရာကောင်းတာပဲ။ ဒီမှာ ငါပျံပြတာ ကြည့်ကြည့်စမ်း" တိုက်လေယဉ်မှူးသည် သူ့ရဲ့ တိုက်လေယာဉ်ကို ဘယ်ညာလူးလှိမ့်ကာ ပျံသန်းပြသည်။

ထို့နောက် ရုတ်တရက် အရှိန်မြှင့်ပြီး အသံထက်မြန်သော နှုန်းဖြင့် ဖြတ်ပျံပြကာ အလွန်မြင့်သည့် အမြင့်ပေသို့ လျင်မြန်စွာ ထောင်တက်သွားပြီးနောက် ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင် ထိလုနီးပါးအထိ ထိုးဆင်းပျံသွားပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခရီးသည်တင်လေယာဉ်ဘေးမှာ တပတ်လှည့်ပတ်ပြီး "ကဲ ဘယ်လိုလဲ" လို့ မေးတယ်။

ခရီးသည်တင်လေယာဉ်မှူးက "အရမ်းကို အထင်ကြီးစရာကောင်းတယ် ကိုယ့်လူရာ၊ ဒါပေမယ့် ငါ့ကိုလည်း ကြည့်လိုက်စမ်းပါဉီး" ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။

တိုက်လေယာဉ်မှူးက ခရီးသည်တင်လေယာဉ်ကို စောင့်ကြည့်နေပေမယ့် ဘာမှ မဖြစ်လာပါဘူး။ ခရီးသည်တင်လေယာဉ်ဟာ အရှိန်တသမတ်တည်းဖြင့် ဖြောင့်တန်းစွာ ပုံမှန်ဆက်လက် ပျံသန်းနေပါသည်။

၁၅ မိနစ် အကြာတွင် ခရီးသည်တင် လေယာဉ်မှူးက ရေဒီယိုမှတဆင့် "အင်း၊ ငါပျံပြတာ ဘယ်လိုလဲ" ဟု လှမ်းမေးလိုက်သည်။ တိုက်လေယာဉ်မှူးက ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားပြီး "မင်းဘာလုပ်တာလဲ" လို့ ပြန်မေးလိုက်သည်။

ခရီးသည်တင်လေယာဉ်မှူးက ရယ်မောလိုက်ပြီး "ခုနတုန်းက ငါထပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ဆန့် အကြောလေးဘာလေး လျှော့ပြီး အိမ်သာသုံးဖို့ လေယာဉ်နောက်ဘက်ကို လျှောက်သွားပြီးတော့ ကော်ဖီတခွက်နဲ့ ချောကလက်မုန့်တွေ ယူလာခဲ့တာလေကွာ" လို့ ပြောလိုက်တယ်။

ဇာတ်လမ်းရဲ့ အနှစ်ချုပ်ကတော့ "သင် ငယ်စဉ်တုန်းက၊ အရှိန်နဲ့ လျှင်မြန်မှုက အရမ်းကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အသက်ကြီးလာသည်နှင့်အမျှ ဉာဏ်ပညာရှိလာသည်နှင့်အမျှ သက်သောင့်သက်သာနှင့် ငြိမ်သက်မှုဟာ ပိုအရေးကြီးကြောင်း သိလာရတယ် အဲ့ဒါကို S O S လို့ ခေါ်ပါတယ်။

ပိုနှေးသည်၊ ပိုအသက်ကြီးသည်နှင့် ပိုပြီး စမတ်ကျလာတာကို ဆိုလိုပါတယ်။ သူငယ်ချင်းများအားလုံးလည်း အသက်အရွယ်ရလာတာနဲ့ နည်းနည်း နှေးကွေးပြီး ကျန်ခရီးကို ပျော်ရွှင်စွာ သက်သောင့်သက်သာ ဖြတ်သန်းဖို့ အချိန်ရောက်ပါပြီ။ crd

Zawgyi

ေလယာဥ္မွူးနွစ္ဦး

ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္တစီးသည္ အတၱလန္တိတ္ သမုဒၵရာကို ပုံမွန္ႏႈန္းျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ပ်ံသန္းေနပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနာက္ဆုံးေပၚ တိုက္ေလယာဥ္တစင္းသည္ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာၿပီး အျမင့္ ေပ 30,000 တြင္ 800 km/h ျဖင့္ ေဘးတြင္ ႐ုတ္တရက္ ပ်ံသန္းလာပါသည္။

တိုက္ေလယာဥ္မႉးသည္ အရွိန္ေလွ်ာ့ၿပီး ပ်ံသန္းကာ ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္မႉးအား ေရဒီယိုမွတဆင့္ လွမ္းကလိလိုက္သည္။ "ေဟ့ ေလယဥ္မႉးႀကီး၊ မင္းပ်ံေနတာ အရမ္းပ်င္းစရာေကာင္းတာပဲ။ ဒီမွာ ငါပ်ံျပတာ ၾကည့္ၾကည့္စမ္း" တိုက္ေလယဥ္မႉးသည္ သူ႔ရဲ႕ တိုက္ေလယာဥ္ကို ဘယ္ညာလူးလွိမ့္ကာ ပ်ံသန္းျပသည္။

ထို႔ေနာက္ ႐ုတ္တရက္ အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး အသံထက္ျမန္ေသာ ႏႈန္းျဖင့္ ျဖတ္ပ်ံျပကာ အလြန္ျမင့္သည့္ အျမင့္ေပသို႔ လ်င္ျမန္စြာ ေထာင္တက္သြားၿပီးေနာက္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ ထိလုနီးပါးအထိ ထိုးဆင္းပ်ံသြားျပလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္ေဘးမွာ တပတ္လွည့္ပတ္ၿပီး "ကဲ ဘယ္လိုလဲ" လို႔ ေမးတယ္။

ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္မႉးက "အရမ္းကို အထင္ႀကီးစရာေကာင္းတယ္ ကိုယ့္လူရာ၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုလည္း ၾကည့္လိုက္စမ္းပါဉီး" ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ တိုက္ေလယာဥ္မႉးက ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေပမယ့္ ဘာမွ မျဖစ္လာပါဘူး။ ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္ဟာ အရွိန္တသမတ္တည္းျဖင့္ ေျဖာင့္တန္းစြာ ပုံမွန္ဆက္လက္ ပ်ံသန္းေနပါသည္။

၁၅ မိနစ္ အၾကာတြင္ ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္မႉးက ေရဒီယိုမွတဆင့္ "အင္း၊ ငါပ်ံျပတာ ဘယ္လိုလဲ" ဟု လွမ္းေမးလိုက္သည္။ တိုက္ေလယာဥ္မႉးက ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားၿပီး "မင္းဘာလုပ္တာလဲ" လို႔ ျပန္ေမးလိုက္သည္။ ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္မႉးက ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး "ခုနတုန္းက ငါထၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ဆန႔္ အေၾကာေလးဘာေလး ေလွ်ာ့ၿပီး အိမ္သာသုံးဖို႔ ေလယာဥ္ေနာက္ဘက္ကို ေလွ်ာက္သြားၿပီးေတာ့ ေကာ္ဖီတခြက္နဲ႔ ေခ်ာကလက္မုန႔္ေတြ ယူလာခဲ့တာေလကြာ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ "သင္ ငယ္စဥ္တုန္းက၊ အရွိန္နဲ႔ လွ်င္ျမန္မႈက အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသက္ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ဉာဏ္ပညာရွိလာသည္ႏွင့္အမွ် သက္ေသာင့္သက္သာႏွင့္ ၿငိမ္သက္မႈဟာ ပိုအေရးႀကီးေၾကာင္း သိလာရတယ္ အဲ့ဒါကို S O S လို႔ ေခၚပါတယ္။ ပိုေႏွးသည္၊ ပိုအသက္ႀကီးသည္ႏွင့္ ပိုၿပီး စမတ္က်လာတာကို ဆိုလိုပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးလည္း အသက္အ႐ြယ္ရလာတာနဲ႔ နည္းနည္း ေႏွးေကြးၿပီး က်န္ခရီးကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖတ္သန္းဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ။ crd