ကြောက်တတ်သောခြင်္သေ့

တခါသော် ခြင်္သေ့တကောင်သည် လွန်စွာ စိတ်အားငယ်လျက် ရှိ၏။ ခြင်္သေ့အပေါင်းသည် ခွန်အားဗလလည်း ရှိကြ၏။ ရဲစွမ်းသတ္တိနှင့်လည်း ပြည့်စုံကြ၏။

သို့ပါလျက် သူတို့သည် ဘာမဟုတ်သည့် ကြက်တွန်သံကိုမူ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့် ကြ၏။ ကြက်တွန်သံ ကြားသည်နှင့် တပြိုင်နက် သူတို့သည် ထိုအသံမှ ကင်းဝေးရာ အရပ်ဆီသို့ ထွက်ပြေး ပုန်းရှောင် ကြရသည်ချည်း ဖြစ်၏။

ထို့ကြောင့် အဆိုပါ ခြင်္သေ့သည် သူတို့ကို ဖန်ဆင်းသော နတ်မင်းကြီးထံ သွားရောက်သည်။ ထိုအကြောင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ပြစ်တင် ပြောဆို၏။

နတ်မင်းကြီးက "ဤအချက်နှင့် စပ်လျဉ်း၍ သင်သည် ကျွန်ုပ်ကို အပြစ်မဆိုသင့်။ သင့်အတွက် အကျွန်ုပ်သည် တတ်စွမ်းရှိသမျှ အစွမ်းကုန် ဖန်ဆင်းပေးထားသည် မဟုတ်ပါလော။

သေချာစွာ သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ သင့်အဖို့ ဤအချက် တခုမှ လွဲလျှင် အခြား ချို့ယွင်းချက်ဟူ၍ လုံးဝ မရှိပါ။ ကျေနပ်သင့်ပါသည်" ဟူ၍ နှစ်သိမ့် စကား ပြောကြား၏။

ဤသို့ နတ်မင်းကြီးက ဆိုသော်လည်း ခြင်္သေ့ကား နှစ်သိမ့်ခြင်း မရှိ။ များစွာ စိတ်အားငယ်လျက် ရှိရကား အသက်မရှင်လို။ သေသွားရန်ပင် ဆန္ဒ ဖြစ်နေသည်။

ထိုသို့ရှိစဉ် တနေ့သ၌ သူသည် အလွန်တရာ ကြီးမားသော ဆင်ကြီးတကောင်ကို တနေရာ၌ သွားတွေ့၏။ ဆင်ကြီးကို သတိ ထား၍ ကြည့်သောအခါ ဆင်ကြီးသည် သူ၏ နားရွက်တို့ကို ထောင်လျက် တစုံတခုသော အသံကို နားစွင့်လျက် ရှိသည်ကို တွေ့ ရ၏။

ဤတွင် ခြင်္သေ့က ဆင်ကြီးအား အကျိုးအကြောင်း မေးမြန်း၏။ သို့မေးမြန်းခိုက် ယင်တကောင်သည် သူတို့ အနီးသို့ တဝီဝီ ပျံသန်းလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ဆင်ကြီးက "အဆွေ၊ ယင်သတ္တဝါကို သင်မြင်သည် မဟုတ်ပါလော။ ကျွန်ုပ်အဖို့ ယင်ကောင်များကို လွန်စွာပင် ကြောက်လန့်လှ ပါသည်။ အကယ်၍ ကျွန်ုပ်၏ နားထဲသို့ ၎င်းတို့သာ ဝင်ရောက်လာ မည်ဆိုပါက ကျွန်ုပ်သည် မုချ သေဆုံးရပါလိမ့်မည်။ သို့ဖြစ်၍ ၎င်းတို့ ရန်မှ ရှောင်ရှားနိုင်ရန် ကျွန်ုပ်သည် အစဉ် နားစွင့်လျက် ရှိရပါသည်" ဟု ဖြေကြား၏။

ဆင်၏ စကားကို ကြားသော် စိတ်အားငယ်လျက် ရှိသော ခြင်္သေ့အဖို့ တမုဟုတ်ချင်း အားသစ်ဝင်လာ၏။

ထို့ကြောင့် သူက "သည်မျှ ကြီးမားသော ဆင်ကြီးပင်လျှင် လွန်စွာ သေးငယ်သော ယင်ကောင် လေးကို ကြောက်ရွံ့နေပါက ငါ့အဖို့ ယင်ကောင်ထက် ဆယ်ဆမက ကြီးမားသော ကြက်ငယ်ကို ကြောက်ရွံ့မိသည်မှာ ဘာမျှ ရှက်ကြောက် အားငယ်ဖွယ်ရာ မရှိပါတကား" ဟူ၍ စိတ်တွင်းမှ ပြောဆို လိုက်လေ၏။ Crd

for zawgyi

ေၾကာက္တတ္ေသာျခေသၤ့

တခါေသာ္ ျခေသၤ့တေကာင္သည္ လြန္စြာ စိတ္အားငယ္လ်က္ ရွိ၏။ ျခေသၤ့အေပါင္းသည္ ခြန္အားဗလလည္း ရွိၾက၏။ ရဲစြမ္းသတၱိႏွင့္လည္း ျပည့္စုံၾက၏။

သို႔ပါလ်က္ သူတို႔သည္ ဘာမဟုတ္သည့္ ၾကက္တြန္သံကိုမူ ေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန႔္ ၾက၏။ ၾကက္တြန္သံ ၾကားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူတို႔သည္ ထိုအသံမွ ကင္းေဝးရာ အရပ္ဆီသို႔ ထြက္ေျပး ပုန္းေရွာင္ ၾကရသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။

ထို႔ေၾကာင့္ အဆိုပါ ျခေသၤ့သည္ သူတို႔ကို ဖန္ဆင္းေသာ နတ္မင္းႀကီးထံ သြားေရာက္သည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပစ္တင္ ေျပာဆို၏။

နတ္မင္းႀကီးက "ဤအခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သင္သည္ ကြၽႏ္ုပ္ကို အျပစ္မဆိုသင့္။ သင့္အတြက္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ တတ္စြမ္းရွိသမွ် အစြမ္းကုန္ ဖန္ဆင္းေပးထားသည္ မဟုတ္ပါေလာ။

ေသခ်ာစြာ သုံးသပ္ၾကည့္ပါ။ သင့္အဖို႔ ဤအခ်က္ တခုမွ လြဲလွ်င္ အျခား ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ဟူ၍ လုံးဝ မရွိပါ။ ေက်နပ္သင့္ပါသည္" ဟူ၍ ႏွစ္သိမ့္ စကား ေျပာၾကား၏။

ဤသို႔ နတ္မင္းႀကီးက ဆိုေသာ္လည္း ျခေသၤ့ကား ႏွစ္သိမ့္ျခင္း မရွိ။ မ်ားစြာ စိတ္အားငယ္လ်က္ ရွိရကား အသက္မရွင္လို။ ေသသြားရန္ပင္ ဆႏၵ ျဖစ္ေနသည္။

ထိုသို႔ရွိစဥ္ တေန႔သ၌ သူသည္ အလြန္တရာ ႀကီးမားေသာ ဆင္ႀကီးတေကာင္ကို တေနရာ၌ သြားေတြ႕၏။ ဆင္ႀကီးကို သတိ ထား၍ ၾကည့္ေသာအခါ ဆင္ႀကီးသည္ သူ၏ နား႐ြက္တို႔ကို ေထာင္လ်က္ တစုံတခုေသာ အသံကို နားစြင့္လ်က္ ရွိသည္ကို ေတြ႕ ရ၏။

ဤတြင္ ျခေသၤ့က ဆင္ႀကီးအား အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးျမန္း၏။ သို႔ေမးျမန္းခိုက္ ယင္တေကာင္သည္ သူတို႔ အနီးသို႔ တဝီဝီ ပ်ံသန္းလာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။

ဆင္ႀကီးက "အေဆြ၊ ယင္သတၱဝါကို သင္ျမင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ကြၽႏ္ုပ္အဖို႔ ယင္ေကာင္မ်ားကို လြန္စြာပင္ ေၾကာက္လန႔္လွ ပါသည္။ အကယ္၍ ကြၽႏ္ုပ္၏ နားထဲသို႔ ၎တို႔သာ ဝင္ေရာက္လာ မည္ဆိုပါက ကြၽႏ္ုပ္သည္ မုခ် ေသဆုံးရပါလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ၎တို႔ ရန္မွ ေရွာင္ရွားႏိုင္ရန္ ကြၽႏ္ုပ္သည္ အစဥ္ နားစြင့္လ်က္ ရွိရပါသည္" ဟု ေျဖၾကား၏။

ဆင္၏ စကားကို ၾကားေသာ္ စိတ္အားငယ္လ်က္ ရွိေသာ ျခေသၤ့အဖို႔ တမုဟုတ္ခ်င္း အားသစ္ဝင္လာ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ သူက "သည္မွ် ႀကီးမားေသာ ဆင္ႀကီးပင္လွ်င္ လြန္စြာ ေသးငယ္ေသာ ယင္ေကာင္ ေလးကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေနပါက ငါ့အဖို႔ ယင္ေကာင္ထက္ ဆယ္ဆမက ႀကီးမားေသာ ၾကက္ငယ္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕မိသည္မွာ ဘာမွ် ရွက္ေၾကာက္ အားငယ္ဖြယ္ရာ မရွိပါတကား" ဟူ၍ စိတ္တြင္းမွ ေျပာဆို လိုက္ေလ၏။ Crd