လယ်သမားကြီးနှင့် အပေါင်ပစ္စည်း

တခါတုန်းက လယ်သမား အဖိုးကြီးတယောက်ဟာ ဘဏ်ကို ငွေချေးဖို့ ရောက်လာပါတယ်။ ဘဏ်အရာရှိက သူ့ကို မေးလိုက်တယ်။

"ဦးလေးက ပိုက်ဆံဘယ်လောက် ချေးချင်လို့လဲ"

"တသိန်းပါ"

ဘဏ်အရာရှိဟာ ငွေချေးတဲ့ ပုံစံကို သူ့ကို ထုတ်ပေးရင်း ခုလို မေးလိုက်ပြန်ပါတယ်။

"အဲဒီငွေက ဘာအတွက် သုံးမှာလဲ"

"မြို့က ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ပြီး ရွာမှာ အမြတ်နဲ့ ပြန်ရောင်းဖို့ပါ"

"ဦးလေးမှာ ဘာအပေါင်ပစ္စည်း ရှိလဲ"

"အပေါင်ပစ္စည်းဆိုတာ ဘာကို ပြောတာလဲ"

"အခု ချေးသွားတဲ့ ငွေတသိန်းနဲ့ ညီမျှတဲ့ ပစ္စည်းတခုခုပေါ့။ ဦးလေးက ချေးထားတဲ့ ငွေကို ပြန်မဆပ်နိုင်ရင် အဲဒီပစ္စည်းကို ဘဏ်က သိမ်းယူခွင့် ရှိပါတယ်"

"အော်၊ ဒီလိုလား။ ငါ့မှာ လက်ထွန်စက် တစီးတော့ ရှိတယ်ကွ။ အဟောင်းပေမယ့် ငွေတသိန်းမကတော့ တန်ပါတယ်"

"ဟုတ်ကဲ့။ အဲဒါဆို ရပါတယ်။ ဒီစာရွက်ပေါ်မှာ လက်မှတ် ထိုးပေးလိုက်ပါ။ ကျနော် ငွေတသိန်း ထုတ်ပေးလိုက်ပါမယ်။ အချိန်တန်လို့ ငွေပြန် မဆပ်နိုင်ရင် အပေါင်ပစ္စည်းကို သိမ်းမှာနော်"

၆ လလောက် ကြာတော့ လယ်သမားကြီးဟာ ဘဏ်ကို ပြန်ရောက်လာတယ်။ စောစောက ဘဏ်အရာရှိနဲ့ ပြန်တွေ့တယ်။

သူဟာ အိတ်ကြီးထဲက ပိုက်ဆံတွေ တထပ်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အဲဒီထဲက ပိုက်ဆံအချို့ကို ရေတွက်ပြီး ဘဏ်အရာရှိကို ပေးရင်း ခုလို ပြောလိုက်တယ်။

"အရင်က ချေးထားတဲ့ ငွေတသိန်းနဲ့ အတိုးအတွက်ပါ"

"ဦးလေးဆီမှာ ငွေတွေ အများကြီးပါလား။ သူများလုမှာ ဓါးပြတိုက်မှာ စိုးရိမ်ရတယ်လေ။ ကျနော်တို့ ဘဏ်မှာ အပ်ထားလိုက်ပါလား"

"အဲဒီလို အပ်ထားတော့ ငါ့အတွက် ဘာအကျိုးရှိမှာမို့လဲ"

"ဘဏ်က ဦးလေးရဲ့ ပိုက်ဆံတွေကို ထိန်းသိမ်းထား ပေးမယ်လေ။ သူခိုးဓါးပြရန်လည်းကင်းတယ်။ ဦးလေးက ပုံမှန်အတိုးလည်း ရနေမယ်။ ဦးလေး လိုချင်တဲ့ငွေကို အချိန်မရွေး ပြန်ထုတ်ခွင့်လည်း ရှိပါတယ်

"မင်းပြောသလိုဆိုရင် မဆိုးဘူးကွ။ ဒါနဲ့ မင်းတို့ ဘဏ်မှာ ဘာအပေါင်ပစ္စည်း ရှိသလဲ"

ကျနော်တို့တွေဟာ ဘဏ်တွေမှာ ငွေသိန်းပေါင်းများစွာ အပ်ထားကြတယ်။ ဘယ်သူကများ လယ်သမားကြီး မေးတဲ့ မေးခွန်းမျိုးကို ဘဏ်ကို မေးဖူးကြသလဲ။ စဉ်းစားစရာပါ။ ဗန်းမော်သိန်းဖေ