ဆာမူရိုင်း တယောက်က သူ့အတွက် အကြံပေးစကား နာကြားချင်တဲ့ အတွက် သူလေးစား အားကိုးရတဲ့ ဘုန်းတော်ကြီး တပါးထံကို သွားခဲ့ပါတယ်။ ဘုန်းတော်ကြီးက ဆာမူရိုင်းရဲ့ အရိုအသေ ပေးမှုကို ခံယူပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ဆာမူရိုင်းက ဘုန်းတော်ကြီးကို မေးပါတယ်။
"ကျွန်တော်က လူတိုင်းကို အနိုင် တိုက်နိုင်ခဲ့တယ်၊ အားလုံးဟာ ကျွန်တော့်ကို ကြောက်ရွံ့ပြီး အရှုံးပေးကြတာ ချည်းပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဘဝက့ ဘုန်းတော်ကြီး ဘဝလို မဟုတ်ဘဲ ဘယ်သူ့အတွက်မှ အရေးမပါဘူးလို့ ခံစားနေရပါတယ်။ ဘာလို့ အဲဒီလို ဖြစ်ရတာလဲ"
"ဒီနေ့ ဆရာတော်ကို တွေ့ဖို့ အခြားသူတွေ လာလိမ့်အုံးမယ်။ ထိုသူတွေ လာပြီးတော့ အဖြေပေးတာပေါ့။ ခဏလောက် စောင့်အုံး" လို့ ဘုန်းတော်ကြီးက မိန့်ပါတယ်။
ဆာမူရိုင်းလည်း တနေ့လုံး ဘုန်းတော်ကြီးဆီ လာမယ့် ဧည့်သည်တွေကို ဘုန်းကြီးကျောင်းရဲ့ ဥယျာဉ်ထဲမှာ စောင့်နေပါတယ်။
ဘုန်းတော်ကြီးကို လာတွေ့တဲ့ လူတွေက အဆက်မပြတ်ပါပဲ။ ဘုန်းတော်ကြီးက ညအချိန် ရောက်တဲ့အခါ မှာတော့ လူတွေအားလုံး ပြန်ကုန် ကြပါပြီ။ ထိုအချိန်မှာပဲ ဆာမူရိုင်းက မေးလိုက်ပါတယ်။
"အခု ကျွန်တော့်ကို အကြံပေးတော့မှာလား"
ဘုန်းတော်ကြီးက သူ့ရဲ့ အခန်းထဲကို ဦးဆောင်ပြီး ဆာမူရိုင်းကို ခေါ်သွားပါတယ်။ ကောင်းကင်မှာ လပြည့်ဝန်းက ဝိုင်းစက်လို့ လင်းထိန် နေပါတယ်။
"ကောင်းကင်မှာ လမင်းကြီးကို မင်းမြင်ရဲ့လား၊ ဘယ်လောက်များ လှပလိုက်သလဲ" လို့ ဘုန်းကြီးကပြောပါတယ်။
ဘုန်းတော်ကြီးက ဆက်ပြီး "ဒီအချိန်ကို ကျော်လွန်သွားရင် မနက်ဖြန်ခါမှာ လမင်းကြီးက တခါ ထပ်ပြီး တောက်ပနေအုံးမှာ ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် နေရဲ့ အလင်းရောင် ကတော့ ပိုပြီး တောက်ပတယ်။
ငါတို့ အားလုံးဟာ နေရဲ့ အလင်းရောင်းကို ခံစားနိုင်တယ်၊ နွေးထွေးမှုကို ရတယ်။ အပင်တွေက နေရောင်ခြည် ဓာတ်ကို ရဖို့ လိုအပ်တယ်။
နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင် နေနဲ့လရဲ့ စွမ်းအင်တွေအကြောင်း စဉ်းစားခဲ့ဖူးတယ်။ လမင်းကြီးကတော့ ဘယ်တုန်းကမှ ငါက နေမင်းကြီးရဲ့ အလင်းရောင်လို မတောက်ပ ရတာလဲလို့ မမေးဖူးဘူး။
နေနဲ့လ ဆိုတာ မတူညီတဲ့အရာ၂ ခု ပါ။ တခုစီမှာ သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် အလင်းရောင်နဲ့ တောက်ပမှုရှိတယ်။ သူတို့ ၂ ခုကို မနှိုင်းယှဉ် နိုင်ဘူး။
အဲဒီတော့ မင်းလည်း အဖြေကို သိလောက်ပြီ ထင်တယ်။ ငါတို့ဟာလည်း မတူညီတဲ့လူ ၂ ယောက်ပါ။ မင်းကလည်း မင်းရဲ့တိုက်ပွဲတိုင်းမှာ အနိုင် တိုက်နိုင်တဲ့ စွမ်းရည် ရှိတယ်။
ငါကလည်း လူတိုင်းကို တရားပြဖို့ စိတ်ရှည်စွာ ရှင်းပြနိုင်တဲ့ စွမ်းရည်ရှိတယ်။ လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ သူ့တို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်စွမ်းရည် ဆိုတာ ရှိတယ်" လို့ ဖြေလိုက်ပါတော့တယ်။
လူတိုင်းက ကိုယ်လုပ်နိုင်တာကို အကောင်းဆုံး လုပ်နေခြင်းက ပိုကောင်းပါတယ်။ မတူတဲ့ အရာတွေကို လိုက်ပြီး နှိုင်းယှဉ်နေလို့ မရပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ ဘဝမှာလည်း ထိုကဲ့သို့ ပါပဲ။ ကိုယ်ကတော့ သူ့လိုအခြေအနေမျိုး မရပါလား ဆိုပြီး မတူတာကို နှိုင်းယှဉ်လို့ အားငယ် စိတ်ညစ်လို့ မဖြစ်ပါဘူး။
လူတိုင်းက သူ့အရည်အချင်းနဲ့သူ ရှိပြီးသားပါ။ အခြေအနေချင်း မတူတဲ့ အတွက် တောက်ပမှုခြင်းလည်း ကွဲပြားပါတယ်။
အဓိကက ကိုယ်ရဲ့ လုပ်နိုင်စွမ်းအားကို သိပြီး ဘယ်အရာကို အကောင်းဆုံး လုပ်နိုင်လဲ ဆိုတာကိုသာ ဦးတည်ပါ။ ကိုယ်လုပ်နိုင်တာကိုသာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်အောင်လုပ်ပါ လို့ တိုက်တွန်းလိုက်ရပါတယ်။ BAWA
0 Comments