ဘဲငန်းနှင့် မြင်း

တခါတုန်းက သာယာ လှပတဲ့ ရေကန်ကြီး တခုမှာ ဘဲငန်း တကောင် ရေဆော့ကစား နေစဉ် လွန်စွာ သန်မာထွားကျိုင်း လှသော မြင်းကြီးတကောင် ရေသောက် ဆင်းလာခဲ့ လေသည်။

ဘဲငန်းသည် မြင်းကို မြင်သောအခါ "အိုး အဖုအထစ် တွေနဲ့ အကောင်ကြီးပြီး ရုပ်ဆိုးလိုက်တဲ့ သတ္တဝါပဲ။ သင်ဟာ ဘာအကောင်လဲ" ဟု မေးလိုက်လေသည်။

မြင်းက "ကျွန်တာ်သည် မြင်း ဖြစ်ပါသည်" ဟု ဖြေလိုက်ရာ ဘဲငန်းက "ကိုရွှေမြင်း ခင်ဗျားမှာ ဘာအရည်အချင်းတွေ ရှိလဲ" ဟု အထင်သေး ဟန်ဖြင့် ထပ်မေးသည်။

"ကျွန်တော်ကတော့ မြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ပြေးခြင်းတခု ကိုသာ တတ်မြောက်ပါတယ်။ အမြန်ဆုံး ပြေးနိုင်ပါတယ်ဗျာ" ဟု မြင်းက ဖြေလိုက်သည်။

ထိုအခါ ဘဲက "ခင်ဗျား တော်တော် ညံ့တာပဲ။ ကျုပ်လို ဘဲလောက်တောင် ပညာ မစုံပါလားဗျ။ ကျုပ်က ခင်ဗျားလို ပြေးနိုင်တယ်၊ ကုန်းပေါ် မှာလည်း လမ်းလျှောက် တတ်တယ်။ ငှက်လိုလည်း ပျံသန်းနိုင် သေးတယ်ဗျ။ ဖျံတွေ ငါးတွေ လိုလည်း ရေကူးတတ်သေးတယ်" ဟု ဝံ့ကြွားစွာ ပြောလိုက်သည်။

ထိုအခါ မြင်းမှ "ဒါဆိုရင် ကိုရွှေဘဲကို မေးမယ်နော်"

"မေးပါ ဗျာ"

"ဒီကန်ပါတ်ပါတ်လည် ကျုပ်လို အမြန် ပြေးနိုင်လား"

"အဲ့လိုတော့ ဘယ်ပြေးနိုင်မလဲဗျ"

"ငှက်တွေလို အမြင့်ကြီး၊ အဝေးကြီး ပျံနိုင်လား"

"အဲ့လိုတော့ ဘယ်ပျံနိုင်မလဲ ဗျ"

"ဖျံတွေ ငါးတွေ လိုရော ရေထဲမှာ အကြာကြီး နေနိုင်၊ ငုတ်နိုင်သလား"

"အဲ့လိုလည်း မလုပ်နိုင်ပါဘူးဗျာ"

ထိုအခါ မြင်းက "ဒါဆို ကိုရွှေဘဲက ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ် ပါပဲလားဗျာ။ တတ်သလားဆိုတော့ တက်သလိုလို၊ တကယ် တတ်သလား ဆိုတော့လည်း ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြာက် ဘာမှ မတတ်ဘူးပဲ" ဟု ပြောဆိုကာ ကန်ဘောင်ပေါ်သို့ တဟုန်ထိုး ပြေးတက် သွားလေတော့သည်။

ထို့အတူ လောက လူသားတို့သည် ဘဲငန်းကဲ့သို့ ဖြစ်နေကြသည်ကို သတိချပ်သင့် ပေသည်။ အောင်မြင်သောသူ အများစုသည် ပညာရပ် တခုထဲကို တစိုက်မတ်မတ် လေ့လာ လိုက်စားကြ ပေသည်။ မြင်းကဲ့သို့ ထူးချွန်ခဲ့ ပေ၏။ တခုခုကို လိုချင်လျှင် တခုခုကို စွန့်လွှတ်ရပါမည်။ phoomyatchal

Zawgyi

ဘဲငန္းႏွင့္ ျမင္း

တခါတုန္းက သာယာ လွပတဲ့ ေရကန္ႀကီး တခုမွာ ဘဲငန္း တေကာင္ ေရေဆာ့ကစား ေနစဥ္ လြန္စြာ သန္မာထြားက်ိဳင္း လွေသာ ျမင္းႀကီးတေကာင္ ေရေသာက္ ဆင္းလာခဲ့ ေလသည္။ ဘဲငန္းသည္ ျမင္းကို ျမင္ေသာအခါ "အိုး အဖုအထစ္ ေတြနဲ႔ အေကာင္ႀကီးၿပီး ႐ုပ္ဆိုးလိုက္တဲ့ သတၱဝါပဲ။ သင္ဟာ ဘာအေကာင္လဲ" ဟု ေမးလိုက္ေလသည္။

ျမင္းက "ကြၽန္တာ္သည္ ျမင္း ျဖစ္ပါသည္" ဟု ေျဖလိုက္ရာ ဘဲငန္းက "ကိုေ႐ႊျမင္း ခင္ဗ်ားမွာ ဘာအရည္အခ်င္းေတြ ရွိလဲ" ဟု အထင္ေသး ဟန္ျဖင့္ ထပ္ေမးသည္။ "ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ျမင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ေျပးျခင္းတခု ကိုသာ တတ္ေျမာက္ပါတယ္။ အျမန္ဆုံး ေျပးႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ" ဟု ျမင္းက ေျဖလိုက္သည္။

ထိုအခါ ဘဲက "ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ ညံ့တာပဲ။ က်ဳပ္လို ဘဲေလာက္ေတာင္ ပညာ မစုံပါလားဗ်။ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားလို ေျပးႏိုင္တယ္၊ ကုန္းေပၚ မွာလည္း လမ္းေလွ်ာက္ တတ္တယ္။ ငွက္လိုလည္း ပ်ံသန္းႏိုင္ ေသးတယ္ဗ်။ ဖ်ံေတြ ငါးေတြ လိုလည္း ေရကူးတတ္ေသးတယ္" ဟု ဝံ့ႂကြားစြာ ေျပာလိုက္သည္။

ထိုအခါ ျမင္းမွ "ဒါဆိုရင္ ကိုေ႐ႊဘဲကို ေမးမယ္ေနာ္" "ေမးပါ ဗ်ာ" "ဒီကန္ပါတ္ပါတ္လည္ က်ဳပ္လို အျမန္ ေျပးႏိုင္လား" "အဲ့လိုေတာ့ ဘယ္ေျပးႏိုင္မလဲဗ်" "ငွက္ေတြလို အျမင့္ႀကီး၊ အေဝးႀကီး ပ်ံႏိုင္လား" "အဲ့လိုေတာ့ ဘယ္ပ်ံႏိုင္မလဲ ဗ်" "ဖ်ံေတြ ငါးေတြ လိုေရာ ေရထဲမွာ အၾကာႀကီး ေနႏိုင္၊ ငုတ္ႏိုင္သလား" "အဲ့လိုလည္း မလုပ္ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ"

ထိုအခါ ျမင္းက "ဒါဆို ကိုေ႐ႊဘဲက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပါပဲလားဗ်ာ။ တတ္သလားဆိုေတာ့ တက္သလိုလို၊ တကယ္ တတ္သလား ဆိုေတာ့လည္း ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ျမာက္ ဘာမွ မတတ္ဘူးပဲ" ဟု ေျပာဆိုကာ ကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ တဟုန္ထိုး ေျပးတက္ သြားေလေတာ့သည္။

ထို႔အတူ ေလာက လူသားတို႔သည္ ဘဲငန္းကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနၾကသည္ကို သတိခ်ပ္သင့္ ေပသည္။ ေအာင္ျမင္ေသာသူ အမ်ားစုသည္ ပညာရပ္ တခုထဲကို တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့လာ လိုက္စားၾက ေပသည္။ ျမင္းကဲ့သို႔ ထူးခြၽန္ခဲ့ ေပ၏။ တခုခုကို လိုခ်င္လွ်င္ တခုခုကို စြန႔္လႊတ္ရပါမည္။ phoomyatchal