သူတပါးကို မမှီခိုပါနဲ့

တခါတုန်းက တောအုပ်တခုထဲမှာ နေထိုင် ကျက်စားတဲ့ ယုန်ကလေး တကောင် ရှိပါတယ်။ ယုန်ကလေးမှာ သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီး ရှိပြီး သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အတွက်လည်း သူက အမြဲ ဂုဏ်ယူနေ တတ်တဲ့သူ ဖြစ်ပါတယ်။

တနေ့မှာတော့ ယုန်ကလေးဟာ တောခွေးတွေရဲ့ ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်သံကို ကြားလိုက် ရပါတယ်။ အရမ်းကို ကြောက်လန့် သွားတဲ့ ယုန်ကလေးဟာ တကောင်တည်း မနေရဲတော့ဘဲ သူ့သူငယ်ချင်း ဖြစ်တဲ့ သမင်လေးဆီ အပြေး သွားပါတယ်။

"သူငယ်ချင်းရေ ငါတော့ တောခွေးတွေ ဟောင်သံ ကြားလိုက်လို့ မင်းဆီ ပြေးလာတာ။ မင်းရဲ့ ချွန်မြတဲ့ ဦးချိုတွေနဲ့ တောခွေးတွေကို မောင်းထုတ်ပေးပါလား" လို့ သမင်ကို အကူအညီ တောင်းလိုက် ပါတယ်။

သမင်က "ဟုတ်တာပေါ့၊ ငါလုပ်နိုင် တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ခုတော့ မဟုတ်သေး ဘူးကွ။ ငါ မအားသေးဘူး။ မင်းကလည်း ခြင်္သေ့ကို ပြောကြည့် ပါအုံးလား" လို့ သမင်က ယုန်ကို ပြန်ပြောလိုက် ပါတယ်။

အဲဒီလိုနဲ့ ယုန်ကလေးက ခြင်္သေ့ဆီ အပြေး သွားလိုက် ပြန်ပါတယ်။ "သန်မာလှတဲ့ ငါ့သူငယ်ချင်းရေ ငါ့ကို ကူညီပါအုံး။ တောခွေးတွေက ငါ့ကို စားတော့မယ်၊ သူတို့ကို မောင်းထုတ် ပေးဖို့ ကူညီ ပေးပါလား" လို့ ပြောလိုက် ပါတယ်။

ခြင်္သေ့က "ဟာ၊ ဆောရီးပါ သူငယ်ချင်းရာ။ ငါ့မှာ ဗိုက်ဆာ လွန်းလို့ အစာ ရှာရမယ်။ ငါ အရမ်း ပင်ပန်း နေပြီ။ မင်းသူငယ်ချင်း မျောက်တွေကို ပြောကြည့် ပါလား" လို့ ယုန်ကို ပြန်ပြော လိုက်ပြန် ပါတယ်။

ယုန်ကလေးက မျောက်တွေဆီ အပြေး သွားပြန် ပါတယ်။ မရပြန်တဲ့ အခါ ဆင်တွေဆီ ရောက်သွား ပြန်တယ်။ နောက်တော့ ဆိတ်တွေနဲ့ အခြားသော ယုန်ကလေးရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေဆီ တလှည့်စီ သွားပြီး အကူအညီ တောင်းကြည့် ပြန်ပါတယ်။